26 June 2017

Հեքիաթ «Անճոռնի բադիկը»

Որքա՜ն լավ էր քաղաքից դուրս։
Ամառ էր. տարեկանի արտերն արդեն դեղնել էին, վարսակը կանաչին էր տալիս, խոտը հնձված էր ու դիզված։ Կանաչ մարգագետնում քայլում էր երկայնաոտ արագիլը և եգիպտերեն բլբլում. այդ լեզուն նա սովորել էր իր մորից։
Դաշտերից ու մարգագետիններից դենը փռված էր մի հսկայական անտառ, որի խորքում կային խոր֊խոր լճակներ։ Որքա՜ն լավ էր քաղաքից դուրս։
Ամառ էր. տարեկանի արտերն արդեն դեղնել էին, վարսակը կանաչին էր տալիս, խոտը հնձված էր ու դիզված։ Կանաչ մարգագետնում քայլում էր երկայնաոտ արագիլը և եգիպտերեն բլբլում. այդ լեզուն նա սովորել էր իր մորից։ Դաշտերից ու մարգագետիններից դենը փռված էր մի հսկայական անտառ, որի խորքում կային խոր֊խոր լճակներ։
Share: